“Je krijgt zorg, maar het neemt ook zorg bij je weg”
Op jonge leeftijd afhankelijk zijn van zorg
Zijn leven veranderde in één klap. Op 20-jarige leeftijd breekt Rinus Stam zijn nek door een ongeluk met de scooter en raakt daarbij vanaf zijn nek verlamd. Inmiddels is Rinus 45 jaar en woont hij dankzij de fantastische inzet van mantelzorgers en het thuiszorgteam van Zorggroep Oude en Nieuwe Land (ZONL) thuis, in Sint Jansklooster. “Soms vergeet je dat ze voor zorg komen”, vertelt Rinus over het persoonlijke contact met de zorgmedewerkers.
Dicky Buimer, verzorgende IG bij ZONL, komt al zeker 20 jaar bij Rinus over de vloer. “We komen twee keer per dag. ’s Morgens voor het wassen en aankleden en ’s avonds voor het uitkleden en naar bed gaan. Dankzij hulpmiddelen zoals een plafondlift gaat dit heel goed. We komen tevens drie keer per week zijn darmen spoelen. Door de jaren heen heb ik wat trucjes ontdekt om Rinus goed te kunnen helpen. Bepaalde dingen zijn ook echt automatisme geworden. Rinus geeft zelf heel goed aan hoe hij iets wil. Dat is heel fijn.”
Eigen regie
Hoewel Rinus alleen zijn hoofd kan bewegen, weet hij zich zelfstandig voort te bewegen. Dankzij technologische ontwikkelingen kan hij met apps op zijn telefoon bijvoorbeeld deuren openen en bellen. Hij werkt zelfs twee dagen in de week bij een klantcontactcentrum. “Inmiddels kan ik met behulp van omgevingsbesturing veel zelf doen”, vertelt Rinus. “Ook kan ik een computer bedienen met een speciale bril en toetsenbord. Hierdoor kan ik mijn functie als kwaliteitsmedewerker uitvoeren, waarbij ik controleer of agents goede telefoongesprekken voeren.”
Zoveel mogelijk zelfredzaam zijn en vooral de eigen regie behouden is heel waardevol voor Rinus. “Ik kan me enerzijds aardig goed zelf redden, maar anderzijds moet ik constant iemand bij me in de buurt hebben, om te eten en drinken of als er bijvoorbeeld iets valt. Daarmee ben ik afhankelijk van mantelzorgers. Ook kan ik altijd de zorg bellen, als er bijvoorbeeld iets mis is met de urinezak. Het is fijn dat ik goed kan aangeven wat ik belangrijk vind en dat daar ook echt oog voor is.”
Rinus Stam met verzorgende Dicky Buimer
Vertrouwd
“Doordat ik als verzorgende al zo lang bij Rinus kom, heb ik echt een band met hem opgebouwd. Tijdens de soms lange zorgmomenten deel je veel persoonlijke verhalen”, vertelt verzorgende Dicky. “Dat klopt”, vult Rinus aan. “Soms vergeet je dat ze voor de zorg komen. Dat klinkt misschien wat raar, maar je hebt ook gewoon leuke gesprekken en het voelt vertrouwd.” Dicky geeft aan dat humor daarbij ook een rol speelt: “Rinus heeft zelf een goede dosis humor. In het begin is het wel even aftasten tot hoever je kan gaan, hoe het wordt ontvangen en hoe je er zelf in staat. Maar door de jaren heen leer je elkaar goed kennen en weet je wat je aan elkaar hebt.”
Nauwkeurig
Rinus moet veel uit handen geven, wat niet altijd even makkelijk is. “Ik moet bijna alles door een ander laten doen. En natuurlijk wil je dan dat bepaalde punten zoveel mogelijk op je eigen manier gaan. Het is heel prettig dat daar ruimte voor is. Ze nemen echt de tijd voor je.” Dicky: “We weten wat voor Rinus belangrijk is. Hij heeft een scherp oog voor detail. Zijn kleding moet netjes zitten, evenals zijn haar. Inmiddels weten wij precies waar we op moeten letten.”
De zorgmedewerkers van ZONL hebben ook oog voor de mensen om Rinus heen. “Ze hebben ook belangstelling voor mijn kinderen. Zo komt de jongste wel eens de slaapkamer inlopen tijdens een zorgmoment. Daar gaan ze goed mee om. Of ze maken even een van mijn kinderen wakker, omdat die naar de voetbal moet”, illustreert Rinus. Het thuiszorgteam voert ook gesprekken met de mantelzorgers, over hoe het gaat en hoe voorkomen kan worden dat zij overbelast raken.
Onmisbaar
“De dames van het thuiszorgteam zijn echt onmisbaar voor mij”, benadrukt Rinus. “Je krijgt zorg, maar het neemt ook zorg bij je weg. Zo is het wel. Ze ontzorgen je. Ze zijn flexibel en hartstikke kundig. Zo moest laatst mijn katheter gewisseld worden. Dat laat ik nog liever door de wijkverpleegkundige doen, dan door een chirurg. Ze zijn alert en houden een extra oogje in het zeil. Het is gewoon top dat je er altijd van op aan kan. Ik zou niet weten wat ik zonder ze zou moeten.”
